Uczestnicy zeszłorocznych warsztaów nagrań terenowych zostali zaproszeni do zaprezentowania nagrań, które zrealizowali przez ostatni rok.

Dawid Furmaniewicz

Wyobrazilem sobie stan zapalny jako uporczywe naruszanie granic roznych srodowisk miejskich, stanow psychicznych, zachowan, mechanizmow. Nagrywalem wiekszosc Tascmamem DR-100 jak i zwyklym telefonem. Celami byly glownie „wezly” komunikacyjne takie
jak dworzec pkp, garaze podziemne, skrzyzowania, komunikacja miejska lub budowy. Tylko pozniej pomyslalem ze stan zapalny przeciez glownie generuje ludzka psychika, nasze zwyczaje. Wtedy na cel poszly koscioly, kluby, koncerty, spotkania ze znajomymi, czy
uliczni grajkowie. Nie obylo sie tez bez zoo :)..przeciez w tyglu tych nagran mamy do czynienia z prawdziwa „miejska dzungla”. Jesli by objac wyobraznia wszystkie halasy na raz calego miasta to mamy do czynienia z absurdem. Ten absurd staralem sie uzyskac paroma
kulminacjami podczas miksu. Od crescendo do diminuendo. Takie zblizanie sie absurdu do wywolania stanu zapalnego albo przynajmniej uczucia niewygody, frustracji lub niepewnosci do znudzenia, znieczulenia i obojetnosci. Calosc oparlem na 8 sciezkach. Glownie uzywalem eq scinajac wiekszosc dolu i podbijajac duzo gornego srodka.Troche kompresora do wzmocnienia niektorych sladow. Reszta to juz tylko dopasowywanie poziomow glosnosci.
Poglosow uzywalem naturalnych jedynie z miejsc gdzie nagrywalem. Ostateczny slad potraktowalem Ozonem 5 i lekkim zabiegiem masteringowym.

Agnieszka Górniak-Korzeń
Przestrzeń miasta żywi się obecnością człowieka - delektuje się nim lub zdaje się go odrzucać. Posiada niezwykle chciwą strukturę, ingerując w bezpośrednie wrażenia wzrokowe i audialne. Będąc nawet skrajnie społecznym, wyznacz sobie granicę komfortu, a potem
już tylko oddaj się zmysłom wybranym, koordynując doświadczenie tej przestrzeni. Nagrania pochodzą z prowadzonego przeze mnie cyklu audialnego pt. „ Zamieszkam całe miasto”. Projekt zawiera zapisy dźwiękowe i fotograficzne, związane z 8-letnim pobytem we
Wrocławiu i ciągła zmianą miejsc zamieszkania, przyzwyczajeń, a co za tym idzie urządzania się na nowo, ograniczeń, dematerializacją.
Budowa West Gate trwa nieprzerwanie od kilku miesięcy, wraz z moją przeprowadzką i poznawaniem nowej przestrzeni. Dotykam pierwszego piętra biurowca w tym fragmencie, który niemalże wchodzi do „mojego” mieszkania, hałasem dźwigów, frezarek, mieleniem
zapraw cementowych, skurczem masy bitumów.Lokalizacja budynku znajduje się u zbiegu ulic Lotniczej, Na Ostatnim Groszu, Milenijnej
i Legnickiej. To nowy punkt orientacyjny w mieście, obok dotychczasowej Astry. Nagrywam tam w godzinach szczytu z całym ulicznym ruchem. Widzę jak gęstnieje w murach jeszcze
prześwitem bezokiennym, lecz z każdym odsłuchem czuje też jego destrukcję. West Gate - gwałt na miejskiej tkance.


Kamila Staśko-Mazur
W nagraniach przestrzeni publicznej interesuje mnie ilość bodźców jakie docierają do słuchacza w zależności od przestrzeni i wypełniającego ją działania oraz sposób, w jaki możemy je percypować; stosunek dźwięków dominujących do „tła”; współistnienie kilku warstw dźwiękowych, uchwycenie momentów bardziej jednorodnych dźwiękowo z dominująca jakością/barwą np. dźwięków natury oraz zmiennych pejzaży o charakterze „narracyjnym” słuchanych „liniowo”.




K. i K. Marciniak - Sonidos de la Paciencia

Kompozycje powstały z myślą o dźwiękowej dokumentacji życia dwóch argentyńskich farm ekologicznych: „La Paciencii” (w Mallin Ahogado, Rio Negro) oraz winnicy „La Rosendo” (pod San Rafael, Mendoza). W obu tych miejscach pracowaliśmy jako wolontariusze wiosną
i latem na przełomie 2013 i 2014 roku – przy okazji nagrywając charakterystyczne brzmienia, dźwięki przyrody, głosy zwierząt, maszyny, codzienne czynności i słowa pracujących
z nami ludzi. Kompozycje powstały z myślą o wysłuchaniu ich wspólnie z mieszkańcami farm, tak więc w gronie osób, dla których każdy dźwięk zapisany w nagraniach niósł określony ładunek emocjonalny, miał nazwę, imię, znaczenie, funkcję i sens... W oderwaniu od tego kontekstu odwraca się wektor działania nagranych tu brzmień: nie
poszerzają już pojęcia o doskonale znanej rzeczywistości, a stają się wyprawą w nieznany pejzaż dźwiękowy. Wymagają przynajmniej krótkiego słownego komentarza. Tak więc dźwięki „La Paciencii” ukazują rytm codziennych zajęć na farmie od wschodu do zachodu
słońca, a także opowiadają o przepływie i dystrybucji wody (od kanału i zbiornika na wzgórzu, poprzez codzienny rytuał podlewania ogrodów i pola, aż do przecinającego farmę potoku). Nagrania z „La Rosendo” opowiadają z kolei historię kolejnych etapów winobrania:
od nawadniania winnicy wodą z publicznego kanału poprzez zbiory, przerabianie owoców, wyciskanie soku, aż po szum drożdży pracujących w nastawie.