PL:
Kapitał to dla jednych efekt osiągnięcia sukcesu ekonomicznego, dla innych umiejętność komunikacji w grupie lub perspektywa edukacji pokoleń, potencjał społecznej współpracy i zaufania dającego wspólne korzyści. Różnorodność ta inicjuje pytanie: czy otaczający nas ludzie, w bogatym przekroju grup społecznych, stwarzają warunki do porozumienia się i budowania wspólnego kapitału? W tym celu autorzy pracy postanowili przeprowadzić szereg rozmów z wybranymi przedstawicielami różnych grup społecznych ze swojego otoczenia. W rozmowach dostarczają własne perspektywy, definicje, wyobrażenia, obawy, przekonania. O ile w indywidualnym odbiorze każda z nich ma swój czytelny przekaz, o tyle wielogłos społeczny może prowadzić donikąd, rysując wątpliwości co do wspólnych kierunków działania, podobnie rozumianych i pożądanych efektów. Tworząc „tentet” wypowiedzi w formie audio mamy dziesięć odmiennych indywidualnych perspektyw. Z drugiej strony ich suma tworzy szum komunikacyjny, utrudniający porozumienie. Przygotowana kompozycja dziesięciu niezależnych ścieżek audio wyłuskuje wielość odmiany słowa „kapitał” jako symbolu być może jedynej spójności zarejestrowanych rozważań. Zadaje pytanie – mniej udziela odpowiedzi – czy zbiorowymi siłami jesteśmy w stanie stworzyć społecznie wspólny kapitał.


ENG:
Some people think of capital as the outcome of being financially successful, for others it may denote the ability to communicate in a group and educate the subsequent generations, or the potential of social cooperation and trust that benefits all parties. This variety triggers a question: Are the people who surround us, coming from all walks of life, able to create the right conditions for communication and make a joint effort to build shared capital? In order to verify it, the artists decided to hold a number of interviews with selected representatives of different social groups. In the conversations, the interviewees provide their own viewpoints, definitions, ideas, threats and beliefs. Although each dialogue appears clear enough when treated in isolation, when considered collectively such social polyphony could lead nowhere, casting doubts on the possibility of having common objectives, shared understanding, or the possibility of working towards similar goals. The “tentet” of audio utterances presents ten different individual perspectives. On the other hand, their number could create noise that hinders comprehensibility. The composition comprising ten independent audio tracks singles out multiple instances in which the word “capital” was used, being perhaps the only sign of cohesion in the interviews. What emerges as a result is a question rather than an answer: Are we able to join forces to build social capital together?